Verloop dekolonisatie Brits-Indië:

Vanaf 1858 hadden de Britten India onder controle. Destijds vielen de landen Pakistan en Bangladesch  ook onder India. Tegenwoordig zijn dit drie verschillende landen. India werd gebruikt als afzetmarkt en het was een goede bron voor goedkope grondstoffen. De kolonie werd geregeerd door het Britse Rijk. Vanaf 1867 werd het rijk dus niet meer geregeerd door de Engelse Koningin Victoria maar door de Keizerin van India. Dit is hoe ze zichzelf is gaan noemen nadat India een kolonie van Brittannië werd. Hoewel ze zich een keizerin noemde reageerde ze zelf niet. Ze liet de onderkoningin al het werk voor zich doen. Het Britse Rijk maakte veel gebruik van het Indische adel, dit deden ze om vertrouwen van het volk te krijgen. Zonder de vriendschap met het Indiase adel was het nooit gelukt om dit vertrouwen te krijgen. Brits-India is een land met veel verdeeldheid. De Britten accepteerden veel van de Indiaanse gewoontes niet dit is de rede dat veel Indiërs ontevreden raken. Na de tweede wereldoorlog was Brittannië vooral met zichzelf bezig, ze focusten zich meer op zaken die zich dichter bij huis afspeelden. In India kwamen inmiddels steeds meer antikoloniale nationalistische bewegingen tot stand. Het Brits rijk was hier niet op voorbereid. Mahatma Ghandhi speelde een grote rol in de vrijwel geweldloze opstand van India. Zij vormden een onderdeel van de weg naar onafhankelijkheid. Ook Chandu Skequar Azad speelde hier een grote rol bij, hij werd door het volk als een echte held gezien.  Samen met zijn groep leidde hij India in 1947 naar onafhankelijkheid. De kleinere “staten” Pakistan en Bangladesh werden in 1971 onafhankelijk. Nadat Chandu Skequar Azad in 1947 een eigen partij begon duurde het nog lang voordat India onafhankelijk werd. Een 40 jaar durende nationalistische strijd maakte eind aan de kolonie Brits- Indië. Het voormalige Brits-Indië werd daarna opgedeeld in 3 landen, pakistan, Bangladesh en India.